ببخشید عرضی داشتم

 

 

در مشکلاتم " دست داشتم " ... مگر " دستم به خودم نرسد " !

آیینه را " برانداز کردم " ... "آن را برازنده " یافتم ...

باید " دید " .... و در دید خود " اندیشید " ...

با " مطالعه " همیشه روی " خطی " ...

" دنبال دنیا " " دوندگی " می کنیم ...

" الفبای سکوت " ... " لام تا کام " ...

" نقش " خود را " مشق " کنیم ...

" کوهنورد " مشکل را " کوه " نمی کند ...

" خود را گم  " کردیم  ..." دنبال دیگران " می گردیم !

باید از  " نو دید " .. تا " دید نویی " داشته باشیم ..

زندگی .. به  " طنز " عجیبی " جدی " است !

اثر انگشتم " منحصر به شخص " است ... پس  "خودم " هستم ...

تا با " شنا آشنا " نشد .. " بی گداربه آب " نزد ...

« علی درویش ، مجله موفقیت »