راز دلدادگی

 

پرواز کبوتران مزارت احساس با تو جاری شدن را به من می دهد، همان حس غریبی که غم غربت بقیع را فریاد می زند . دلم هوایی کلام توست ، هوایی خاطره های عاشورایی ات، بی تو از چه باید سخن گفت؟ از راز دلدادگی جدت حسین که در غم غمناک نگاهت شعله می کشد یا از تنهایی دل هایی که دردشان پرباری نهالی است که ریشه در سینه پرسوز تو دوانده؟؟؟

علمی که همچون مرواریدی درخشان در صدف سینه ات ودیعه الهی ست. بی تو باید از تنهایی ذره ذره خاکستری زندگی امروزمان سرود.

شکافنده علم الهی، باقرالعلوم، امواج خروشان علم می تازد و ما هنوز سودایی جرعه ای که تو و فرزندت به ما نوشاندید، اکنون عطش شکوفا شدن ما را سرذوق می آورد ، ما در پس قرن ها زندگی همان کودک نوآموزی هستیم که مشتاق است رمزگشایی الفبای علم الهی باشددر پناه منجی ای که معلم ابدی بشریت است.

با تشکر از خانم سمیه آذربو