راهی پر مشقت و بس طولانی در پیش رو داری
بیش از تحمل خود بار مسئولیت ها را به دوش نگیر
که سنگینی آن برای تو عذاب آور است.
اگر مستمندی را دیدی که توشه ات را تا قیامت می برد
و فردا که به آن نیاز داری به تو باز می گرداند
کمک او را غنیمت بشمار و زاد و توشه دا بر دوش او بگذار
و اگر قدرت مالی داری ، بیشتر انفاق کن و همراه او بفرست.
زیرا ممکن است روزی در رستاخیز در جستجوی چنین فردی باشی و او را نیابی .
« نهج البلاغه ، فرازی از نامه 31 »