امام سجاد (ع) و عید فطر

امام صادق(ع)فرمود:شیوه حضرت علی بن حسین(ع)چنان بود که هروقت غلامان یا کنیزان آن حضرت خطایی را مرتکب می‌شدآنان را تنبیه نمی‌کرد.آن حضرت فقط گناهان وخطاهای آنان را در دفتری ثبت کرده وتخلفات هرکس را با نام وموضوع مشخص می‌نمود.در آخر ماه همه غلامان وکنیزان را جمع کرده در میا ن انها می‌ایستاد.آنگاه از روی نوشته تمام کارهای خلاف آنان را که در طول ماه رمضان مرتکب شده بودند برایشان گوشزد می‌کردو به تک تک آنان می‌فرمود:فلانی تو در فلان روز وفلان ساعت تخلفی کردی و من ترا تنبیه نکردم!آیا به یاد می‌آوری؟ آن شخص می‌گفت :بلی ای پسر رسول خدا!وتا آخرین نفر این مطالب را متذکر می‌شد و آنان به اشتباهات و خطاهای خود اعتراف می‌کردند.آنگاه به انان می‍‌فرمود:«باصدای بلند بگویید:ای علی بن الحسین! پروردگارت امام اعمال و رفتار تو را نوشته است چنان که تو اعمال مارا نوشته‌ای .نزد خداوند نامه اعمای هست که با تو به حق سخن می‌گوید وهیچ عمل ریز و درشتی را فرو گذاری نمی‌کند و هرچه انجام داده ای به حساب آورده و تمام آنچه را که انجام داده ای نزد او حاضر وآماده خواهی یافت,چنانکه ما اعمال خود را نزد تو آماده وثبت شده دیدیم.پس ما را ببخش همچنان که دوست داری خدا تورا ببخشد.

ای علی بن الحسین!به یاد آر آن حقارت وذلتی را که فردای قیامت در پیشگاه خدای حکیم و عادل خواهی داشت.آن پروردگار عادل وحکیمی که ذرّه‌ای وکمتر از ذرّه‌ای به کسی ظلم و ستم روا نمی‌دارد و اعمال بندگان را هچنان که انجام داده اند به آنان عرضه خواهد کرد وحساب و گواهی خدا کافی است...

ببخش و عفو کن تا پادشاه رو ز قیامت از تو عفو کرده ودر گذرد چنان که خودذش در قرآن می فرماید:«باید ببخشند ودرگذرندآیا دوست ندارید خداوند شما را بیامرزد؟او خداوند آمرزنده ومهربان است.»(نور،22)

امام سجاد(ع)این کلمات را برای خویش وغلامان وکنیزانش تلقین می‌کرد وآنان بازهم تکرار می‌کردند و خود اما که در میان آنان ایستاده بود و می‌گریست,بالحنی ملتمسانه می‌گفت:«پروردگارا تو به ما فرمودی از ستمکاران خویش درگذریم وما به راستی بر خود ستم کرده ایم.همان طور که فرمودی,مااز کسانی که ستم کرده اند درگذشتیم توهم از ما درگذر که تو در عفو کردن از ما و از مامورلن برتری. تو به ما فرمودی سائلی را از درگاه خود محروم نکنیم و اکنون ما سائلان و گدایان,در آستانه در خانه‌ات زانو زده و احسان وعطای تو را می‌طلبیم, بر ما منّت بگذار و محروممان نگردان,که تو در این کار شایسته‌تر از ما و از ماموران ما هستی.خدایا من اکرام کردم توهم به من اکرام کن وبا اهل نعمت ومغفرت محشورم نما ای صاحب احسان وکرامت»