همدوشی یا هم‌آغوشی؟

حقیقت امر اینست که در مسأله پوشش - و به اصطلاح عصر اخیر حجاب - سخن در این نیست که آیا زن خوب است پوشیده در اجتماع ظاهر شود یا عریان ؟ روح سخن اینست که آیا زن و تمتعات مرد از زن باید رایگان باشد ؟آیا مرد باید حق داشته باشد که از هر زنی در هر محفلی حداکثر تمتعات‏ را به استثناء زنا ببرد یا نه ؟ اسلام که به روح مسائل می‏نگرد جواب می‏دهد : خیر ، مردان فقط در محیط خانوادگی و در کادر قانون ازدواج و همراه با یک سلسله تعهدات سنگین‏ می‏توانند از زنان به عنوان همسران قانونی کامجوئی کنند، اما در محیط اجتماع استفاده از زنان بیگانه ممنوع است. و زنان نیز از اینکه مردان‏ را در خارج از کانون خانوادگی کامیاب سازند به هر صورت و به هر شکل‏ ممنوع می‏باشند.

  درست است که صورت ظاهر مسأله اینست که زن چه بکند ؟پوشیده بیرون‏ بیاید یا عریان ؟ یعنی آنکس که مسأله به نام او عنوان می‏شود زن است، و احیانا مسأله با لحن دلسوزانه‏ای طرح می‏شود که آیا بهتر است زن آزاد باشد یا محکوم و اسیر و در حجاب ؟ اما روح مسأله و باطن مطلب چیز دیگر است‏ و آن اینکه آیا مرد باید در بهره‏کشی جنسی از زن ، جز از جهت زنا ، آزادی‏ مطلق داشته باشد یا نه ؟ یعنی آنکه در این مسأله ذی نفع است مرد است نه‏ زن ، و لااقل مرد از زن در این مسأله ذی نفع‏تر است. به قول ویل دورانت‏:«دامنهای کوتاه برای همه جهانیان بجز خیاطان نعمتی است»

پس روح مسأله ، محدودیت کامیابیها به محیط خانوادگی و همسران مشروع ، یا آزاد بودن کامیابیها و کشیده شدن آنها به محیط اجتماع است. اسلام‏ طرفدار فرضیه اول است.از نظر اسلام محدودیت کامیابیهای جنسی به محیط خانوادگی و همسران مشروع، از جنبه روانی به بهداشت روانی اجتماع کمک می‏کند، و از جنبه‏ خانوادگی سبب تحکیم روابط افراد خانواده و برقراری صمیمیت کامل بین‏ زوجین می‏گرد، و از جنبه اجتماعی موجب حفظ و استیفاء نیروی کار و فعالیت اجتماع می‏گردد، و از نظر وضع زن در برابر مرد، سبب می‏گردد که‏ ارزش زن در برابر مرد بالا رود .

اسلام به اهمیت و ارزش فوق‏ العاده پاکی و لزوم قانونی بودن روابط جنسی زن و مرد چه به صورت نظر و چه به صورت لمس و چه به صورت شنیدن و چه به صورت همخوابگی توجه کامل‏  دارد، به هیچ وجه راضی نمی‏شود با هیچ نام و عنوانی خدشه‏ای برآن وارد شود ، اما دنیای امروز این ارزش فوق العاده انسانی را نادیده گرفته است‏ و در عین اینکه دودش به چشمش می‏رود نمی‏خواهد به روی خود بیاورد.

 جهان امروز به نام آزادی زن ، و صریحتر : « آزادی روابط جنسی» روح‏ جوانان را سخت فاسد کرده است . به جای اینکه این آزادی به شکفتن‏ استعدادها کمک کند، به شکل دیگر و به صورت دیگر غیر آنچه در قدیم وجود داشت ، نیروها و استعدادهای انسانی را هدر داده است و می‏دهد. زن از کنج خانه بیرون آمده ، اما به کجا رو آورده است ؟ به سینماها ، کنار دریاها ، حاشیه خیابانها ، مجالس شب نشینی ! زن امروز به نام آزادی ، خانه را خراب‏ کرده بدون اینکه مدرسه یا جای دیگر را آباد کرده باشد اگر غلط نکنم‏  آنجا را نیز خراب کرده است.

در اثر این بی بند و باری و دور افکندن قیود انسانی، از راندمان تحصیل‏  جوانان کاسته شده ، جوانان از تحصیل و مدرسه فراری شده‏اند، جنایتهای‏  عشقی فراوان شده، بازار سینماها رونق گرفته، جیب کارخانه‏داران مولد لوازم آرایشی پر شده، ارزش رقاصها و رقاصه‏ها و کولیها صد برابر دانشمندان و متفکران و مصلحان اجتماعی شده است.اگر می‏خواهید بدانید  چنین هست یا چنین نیست ، آنگاه که رقاصه‏ای وارد کشور می‏شود با آنگاه که‏  دانشمندی نظیر پرفسور برنارد متخصص معروف پیوند قلب وارد می‏شود مقایسه‏ کنید و عکس العمل جوانان را در هر دو مورد ببینید.

مطلب دیگر اینکه : اسلام با همه توجهی که به خطر شکسته شدن حصار عفاف‏ دارد - همانطور که روش این آئین پاک خدائی است که یک آئین معتدل و متعادل است و از هر افراط و تفریطی به دور است و امتش را امت وسط می‏خواند،از جنبه‏های دیگر غافل نمی‏شود. زنان را تا حدودی که منجر به‏  فساد نشود،از شرکت در اجتماع نهی نمی‏کند . در بعضی موارد شرکت آنها را واجب می‏کند ، مانند حج که بر زن و مرد متساویا واجب است و حتی شوهر حق‏ ممانعت ندارد . و در بعضی موارد به ترخیص اکتفا می‏کند.

 آری اینست روش اسلام در میان افراط و تفریط ها. همانطور که گفتیم‏ اسلام به خطرات ناشی از روابط به اصطلاح آزاد جنسی کاملا آگاه است. نهایت مراقبت را در برخوردهای زنان و مردان اجنبی دارد . تا حدودی که‏ منجر به حرج و فلج نشود ، طرفدار دورنگهداشتن زنان از مردان است.  اسلام در عین اینکه به زنان اجازه شرکت در مساجد را می‏دهد دستور می‏دهد به صورت مختلط نباشد، محلها از یکدیگر جدا باشد. می‏گویند پیغمبر اکرم‏ در زمان حیات خویش اشاره کرد که در ورودی زنان به مسجد از در ورودی‏ مردان مجزا باشد . روزی اشاره به یکی از درها کرد و فرمود:«لو ترکنا هذا الباب للنساء » یعنی خوب است این در را به‏  بانوان اختصاص بدهیم . بعدها عمر صریحا نهی کرد که مردان از آن در وارد شوند.

راستی اگر کسی بیماردل نباشد، تصدیق می‏کند که راه اسلام راه معتدل و متعادلی است . اسلام در عین اینکه نهایت مراقبت را برای پاکی روابط جنسی به عمل آورده است ، هیچگونه مانعی برای بروز استعدادهای انسانی زن‏ به وجود نیاورده است بلکه کاری کرده است که اگر این برنامه دور از هر  افراط و تفریطی اجرا شود ، هم روحیه‏ها سالم می‏ماند ، و هم روابط  خانواده‏ها صمیمی‏تر و جدی‏تر می‏گردد ، و هم محیط اجتماع برای فعالیت صحیح‏ مرد و زن آماده‏تر می‏شود .

رابطه زن و مرد اجنبی سخت خطرناک است،  گِلی است که پیلان بر آن می‏لغزند. آنچه اسلام لااقل به صورت یک امر اخلاقی  توصیه می‏کند اینست که تا حد ممکن اجتماع مدنی غیر مختلط باشد.  جامعه امروز زیانهای اجتماع مختلط را به چشم خود می‏بیند . چه لزومی‏  دارد که زنان فعالیتهای خود را به اصطلاح  « دوش به دوش » مردان انجام دهند . آیا اگر در دو صف جداگانه انجام‏  دهند نقصی در فعالیت و راندمان کار آنان رخ می‏دهد ؟  اثر این دوش به دوش‏ها اینست که هر دو همدوش را از کار باز می‏دارد و  هر یک را به جای توجه به کار متوجه«همدوش » می‏کند ، تا آنجا که‏ غالبا این همدوشی‌ها به هماغوشی منتهی می‏گردد

شهید مطهری ،مسئله حجاب،شرکت زن در مجامع