طلوع کن ما منتظریم

 

 

 

دلم که بهانه می گیرد تنها نشانی برای دلجویی اش ، عاشقانگی با توست .

یاد تو طوفان می کند . ابرهای انتظار می بارند بر کویر تشنه ی تنهایی ام .

آقای روزهای ابری دلم .

به یاد تو و به شوق روزهای آمدنت همچون ابرهای بهاری آسمان دیدگانم نمناک است .

پرم از اشک های عاشقی و رنگین کمانی که پل می زند ، میان این فاصله ها .

این روز ها  پریشان که می شوم ؛ بیقراری که بیتابم می کند ؛

والعصر ، ورد زبانم می شود .

ولی عصر! صاحب زمان ! گهواره زمین برای قرار یافتن ، آغوشش را به رویت گشوده است .

ظهور تو همان آرامشی است که زمین تشنه ی آن است .

بهار ، انتظار تو را می کشد . طلوع کن و بر تن خسته زمین ببار .

« باتشکر از سرکار خانم سمیه آذربو »